ارزش تشخیصی باریم انما در بیماری هیرشپرونگ

سابقه و هدف: بیماری هیرشپرونگ یک اختلال مادرزادی کودکان است که به صورت انسداد روده در نوزادان و یبوست مزمن در کودکان ظاهر می شود. استاندارد طلایی برای تشخیص، فقدان سلولهای گانگلیونی در شبکه میانتریک و زیر مخاطی روده می باشد. با توجه به اینکه باریم انما نسبت به بیوپسی رکتال روشی ساده تر، کم تهاجمی تر و در دسترس تر می باشد، سنجش ارزش تشخیص آن در هیرشپرونگ در مقایسه با استاندارد طلایی (بیوپسی رکتال) حائز اهمیت می باشد.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی تعداد84 کودک با علائم بالینی هیرشپرونگ مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی سینا ساری (1386-1383) مورد بررسی قرار گرفتند. در تمامی کودکان باریم انما و بیوپسی رکتوم انجام شد. بیماران به سه گروه سنی زیر یک ماه، 12-1 ماه و بالای 12 ماه تقسیم شدند. بیمارانی که سابقه جراحی قبلی آنورکتال و پاتولوژی منفی هیرشپرونگ داشتند، از مطالعه حذف شدند. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی باریم انما در تشخیص هیرشپرونگ مورد محاسبه قرار گرفت. یافته ها: از میان 84 کودک مورد بررسی 28 نفر (3/33%) دختر بودند. میانگین سنی کودکان 1/26 ماه بود. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی باریم انما در تشخیص هیرشپرونگ به ترتیب 5/63، 1/78، 5/82 و 8/56 درصد بود. ارزش تشخیصی باریم انما برحسب گروههای سنی زیر 1 ماه، 1 تا 12 ماه و بالای12 ماه مورد محاسبه قرار گرفت که با یکدیگر تفاوت معنی داری داشت (05/0>p).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که اعتبار باریم انما در تشخیص بیماری هیرشپرونگ کاملا به سن بیمار وابسته است و این اعتبار در اکثر موارد در ویژگی و ارزش اخباری مثبت بسیار بیشتر از حساسیت و ارزش اخباری منفی است. لذا توصیه می شود در تشخیص بیماری هیرشپرونگ هر سه جنبه علائم بالینی، باریم انما و بیوپسی رکتال مدنظر قرار گیرد. البته بیشترین ارزش تشخیصی مربوط به بیوپسی رکتوم می باشد.